rood wit en blauw en een mega badkuip
Door: Remko
Blijf op de hoogte en volg Remko
13 Mei 2005 | Australië, Denham
Ja daar is tie weer, eindelijk weer een verhaal van de globetrotter.
Alles gaat lekker hier, maar laat me beginnen waar ik gebleven was.
Vanaf Kalbarri naar Denham, via Hamelin, niet het plaatsje, maar de homestead (australische boerderij van enkele 100.000km2 groot) waar ze 3 soorten stromatolieten hebben. De oudste levensvorm op aarde naar men beweerd, zo’n 2300 miljoen jaar, en waar wij uit voort komen, gelukkig weten velen van ons wel beter.
Het levert aardige plaatjes op, en een wandeling langs een afgraving van 6 meter diep opgehoopte en aan elkaar gelijmde schelpjes. (door een stof uit de schelpen).
Hiervan bouwden ze huizen en telegraafstations, nu alleen gebruikt voor restauratie van dezer gebouwen omdat het nu als iets speciaals gezien wordt.
Door naar Denham zelf, een klein plaatsje wat toegang biedt aan het cape Peron NP.
Het is een gat wat, zoals later zal blijken, alles is hier aan de westkust op Perth na.
Toch heeft de kust veel mooie dingen te bieden, waaronder de Pinnacles waar ik eerder al over schreef.
Ik ben dus nu in Denham, en rij door het park in om m’n bijna 30 jaar oude lijf in een heerlijke artesische bron te laten zakken van 30 graden warm. Na 10 minuten ben je redelijk “gaar” en we gaan snel door om deels door het donker rijdend over een gare track met diep zand en veel corrosie (korte hobbels die je in je stoel doen stuiteren en je auto demonteren terwijl je rijd) van maar 16 km lang aan te komen bij onze bushcamping aam het strand. De baai hier is deel van het park en geeft mooie views prijs als je voor een wandeling gaat.
De andere dag rijden we nadat ik rondgebanjerd heb rond de middag naar cape Peron zelf, om met eigen ogen te zien dat rood wit en blauw niet alleen in de Hollandse vlag voorkomen!
Rood zand, witte stranden en blauw water met staalblauwe luchten en witte wolken.
Een bijzondere combinatie welke je “live” moet zien om het te geloven.
Anyways, we zien helaas geen dolfijnen en haaien zwemmen vanaf de kliffen, en ook de roggen blijven uit de buurt. Wel hebbben we het strand vol jan van genten (??) die
staan te genieten van de zon.
We lopen door de duinen naar de lookout en hebben na een voorzichtige benadering een wedgetailed eagle op minder dan 7 meter voor ons neus op een dode stronk zitten.
Schitterend, en zich niet bewust van onze aanwezigheid. Waarschijnlijk zo dichtbij als je maar kunt komen bij een levende , niet gewonde wedgetailed eagle. Wat een voorrecht!
helaas zal ik later een map met foto's kwijtraken met cd branden. (niet gebrand, balen)
Op de lookout leggen we mijn, enigzins getinte, elegante hoofd vast als bewijs dat ik “er was”.
Terug bij de auto rijden we naar een campground aan het strand voor een bushcamp.
Hier neem ik een heerlijk bad in de grote badkuip, genaamd Indische ocean, bij een sunset waar je U tegen zegt.
We rijden de andere morgen terug naar het dorp zodat ik de paasviering mee kan maken en slaan Monkey Mia en z’n “wilde” (gevoerde) dolfijnen over want het is toeristisch en het Dolfinarium Harderwijk lijkt me boeiender!
Net voorbij Denham, op de route naar de hoofdweg vinden we nog wat boeiende dingen, waaronder een lookout waar we roggen en een rifhaai van +/- 1 mtr zien zwemmen in een lagune. Ook doen we shell beach aan een strand van zo’n 150 meter diep bestaande uit kleine schelpjes dezelfde als bij Hamelin homestead.
Het water loopt hier heel ondiep en langzaam af tot wel 500 meter uit de kust tot half borst hoogte.
Nu gauw door naar Carnarvon
Alles gaat lekker hier, maar laat me beginnen waar ik gebleven was.
Vanaf Kalbarri naar Denham, via Hamelin, niet het plaatsje, maar de homestead (australische boerderij van enkele 100.000km2 groot) waar ze 3 soorten stromatolieten hebben. De oudste levensvorm op aarde naar men beweerd, zo’n 2300 miljoen jaar, en waar wij uit voort komen, gelukkig weten velen van ons wel beter.
Het levert aardige plaatjes op, en een wandeling langs een afgraving van 6 meter diep opgehoopte en aan elkaar gelijmde schelpjes. (door een stof uit de schelpen).
Hiervan bouwden ze huizen en telegraafstations, nu alleen gebruikt voor restauratie van dezer gebouwen omdat het nu als iets speciaals gezien wordt.
Door naar Denham zelf, een klein plaatsje wat toegang biedt aan het cape Peron NP.
Het is een gat wat, zoals later zal blijken, alles is hier aan de westkust op Perth na.
Toch heeft de kust veel mooie dingen te bieden, waaronder de Pinnacles waar ik eerder al over schreef.
Ik ben dus nu in Denham, en rij door het park in om m’n bijna 30 jaar oude lijf in een heerlijke artesische bron te laten zakken van 30 graden warm. Na 10 minuten ben je redelijk “gaar” en we gaan snel door om deels door het donker rijdend over een gare track met diep zand en veel corrosie (korte hobbels die je in je stoel doen stuiteren en je auto demonteren terwijl je rijd) van maar 16 km lang aan te komen bij onze bushcamping aam het strand. De baai hier is deel van het park en geeft mooie views prijs als je voor een wandeling gaat.
De andere dag rijden we nadat ik rondgebanjerd heb rond de middag naar cape Peron zelf, om met eigen ogen te zien dat rood wit en blauw niet alleen in de Hollandse vlag voorkomen!
Rood zand, witte stranden en blauw water met staalblauwe luchten en witte wolken.
Een bijzondere combinatie welke je “live” moet zien om het te geloven.
Anyways, we zien helaas geen dolfijnen en haaien zwemmen vanaf de kliffen, en ook de roggen blijven uit de buurt. Wel hebbben we het strand vol jan van genten (??) die
staan te genieten van de zon.
We lopen door de duinen naar de lookout en hebben na een voorzichtige benadering een wedgetailed eagle op minder dan 7 meter voor ons neus op een dode stronk zitten.
Schitterend, en zich niet bewust van onze aanwezigheid. Waarschijnlijk zo dichtbij als je maar kunt komen bij een levende , niet gewonde wedgetailed eagle. Wat een voorrecht!
helaas zal ik later een map met foto's kwijtraken met cd branden. (niet gebrand, balen)
Op de lookout leggen we mijn, enigzins getinte, elegante hoofd vast als bewijs dat ik “er was”.
Terug bij de auto rijden we naar een campground aan het strand voor een bushcamp.
Hier neem ik een heerlijk bad in de grote badkuip, genaamd Indische ocean, bij een sunset waar je U tegen zegt.
We rijden de andere morgen terug naar het dorp zodat ik de paasviering mee kan maken en slaan Monkey Mia en z’n “wilde” (gevoerde) dolfijnen over want het is toeristisch en het Dolfinarium Harderwijk lijkt me boeiender!
Net voorbij Denham, op de route naar de hoofdweg vinden we nog wat boeiende dingen, waaronder een lookout waar we roggen en een rifhaai van +/- 1 mtr zien zwemmen in een lagune. Ook doen we shell beach aan een strand van zo’n 150 meter diep bestaande uit kleine schelpjes dezelfde als bij Hamelin homestead.
Het water loopt hier heel ondiep en langzaam af tot wel 500 meter uit de kust tot half borst hoogte.
Nu gauw door naar Carnarvon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
