hier aan de kust

We rijden door naar Shannon Nationaal park. Weer een zal je zeggen, maar ik sla er zoveel over, dat wil je niet weten. Anyways, ik doe daar een rondrit doorheen begeleid door commentaar via de radio zender (autoradio).
De tocht is 46 km lang, dat is voor Nl begrippen niet te bevatten, maar hier een "uitje".
Ik zie mooie bossen ee nop het einde schitterende half wilde roze lelie's.
Echt schitterend.
Ik wil even doorgaan en besluit naar Augusta te rijden de meest zuidwestelijke punt van australie een 100nogwat Km verderop.
Ik mis de afslag, waardoor ik langs een fruitstal kom waar ik heerlijke pruimen koop zo groot als een kleine appel (perzik)
Ik rij door naar de kaap waar de 2 oceanen bij elkaar komen. De indische oceaan en de stille zuidzee. Zie foto.
Ook staat hier de cape leeuwin vuurtoren, een van de oudste en hoogste torens van australie.

Ook staat hier een ingenieus waterwiel dat zoet water oppompte van een watervalletje naar de vuurtoren voor de familie aldaar.
Deze is nu “versteend” door al het zoute water wat erop sproeit door de wind.

Daarna rij ik naar Jewel cave een mooie grot vol stalagtieten en stalagmieten. Een ervan heet “het orgel” , je kan wel raden waarom.

Dan een bushcamp in het park, omdat de camping VEEL te duur is.
De ranger komt niet dus een gratis overnachting.

Het is erg licht in de tent als ik om 3 uur wakker wordt door de volle maan, maar ik slaap gewoon verder na m’n opblaasbaar kussen opgeschud te hebben.

Ik krijg een sms van m’n 1e reismaat dat Ilan een Nederlander uit het Sydney hostel ook in Margareth river is.
Ik rij naar prevelly park, het plaatselijke strand en vind hem daar niet.
Wel vind ik hier een andere bekende. De duitser die ik net voor Fitzgerald park tegenkwam. We praten bij en ik bodyboard, na schitterende foto’s gemaakt te hebben van de wave’s, een half uurtje en na een paar keer bedolven te zijn geworden door een golf besluit ik dat ik nog even verder wil leven.
De duitser en ik rijden naar Margareth river, een beroemd plaatsje ivm de wereldkampioenschappen surfen in de winter. Het is erg klein en toeristisch.
Ondanks dat hou ik het er 4 nachten uit. Samen met de duitser op 1 campspot op een camping, hij in z'n auto en ik in de tent Na 2 avonden naar de plaatselijke bar (1 van de 2) vind ik het op dinsdag welletjes en rij ik verder richting perth langs de kust.

Ik kom bij het eagle heritage centre, een opvanghuis voor gewonde of gevonden (illegaal gehouden) roofvogels uit geheel australie.
Ik hoor daar dat er op de wedgetailed eagle gejaagd mag worden door schaaphouders omdat ze schapen zouden doden. Iets dat onmogelijk is omdat ze niet eens konijn kunnen optillen.
Ik hoor hier dat de grootste ooit gemeten wedgetaile 2.80 meter vleugelwijdte had. Een ongelofelijk grote afbeelding liet een goede indruk achter.
Ik mag een indrukwekkende redbackeagle op m’n hand houden na een voederdisplay om een indruk te geven wat ze kunnen en wat ze wegen (deze was 4kg).
David (de valkenier) verteld dat als het zo doorgaat met de jacht er binnen 35 jaar geen wedgetailed eagle meer over is. Onacceptabel!

Na de Ellenbrook homestead, een originele uit begin 1900 met bobtail leguaan, en de meekadarabee falls, die nu in de zomer een klein stroompje voortbrengt rijden we door naar het strand van Cowaramup bay, Gracetown. Hier slaan mooie tubes (rondkrullende golven waarin je kan surfen) op de kust.
Ik rij langs de bootleg brewery, what’s in a name, waar ik 2 heerlijke echte biertjes koop, ee nvan 4.7 %, en een van 7.1%. zware jongens dus, en we hebben niets lichters om mee te beginnen.
Op Injinup point zet ik een mooie zonsondergang erop met een zeehond die voor me poseert op het strand, omdat de dolfijnen te ver van de kust zijn. Ik zet hier m’n tent op en omdat m’n biertje (4.7%) zwaar valt schrijf ik morgen wel want ik kan geen rechte lijn meer trekken. :-)
Maar lekker was tie!